Sheeko xamaasad leh oo ku saabsan maskax, geesinimo, iyo halgan lagula jiro khiyaano – Wiilkii Caqliga Badnaa
Hordhac
Tuulo yar oo ku taalla bariga fog ee Qazac ayaa ahayd meel ay degganaayeen dad deggan, haddana cabsi ku nool. Dabeecad ahaan, tuuladaas waxay ahayd mid qurux badan, laakiin waxbaa khaldan. Hawaayeer madow oo aan muuqan ayaa dusha kaga jiray. Dadku waxay ogaayeen in wax xun la joogo—laakiin cid sheegta ma jirin. Qaylo aan cidna ka imaan, cabsan aan muuqan. Laakiin maalin maalmaha ka mid ah, nin yar oo aan cidna filaynin, ayaa go’aansaday inuu ruxo taariikhda tuulada.
Magaciisu waa Axmed.
Soo Bixitaanka Saaxiradda
Waxaa la sheegay inay tahay haweeney muddo qarsooneyd ka maqneyd dadka, haddana mar kale ku soo laabatay. Waxay ku timid si kama’ ah, habeen daruuruhu hoos u dagayaan, dabayshuna u guuxayso. Ma jirin qof aragtay marka hore. Laakiin subaxdii xigtay, neecaw qabow ah ayaa la dareemay. Dhirtii qallalay, xoolihii wey diideen cabitaan. Waxaa la arkay calaamado yaab leh oo ku yaal laamiyada guriga—waxay ahaayeen calaamado sixir.
Magaalada waxaa soo galay cabsi. Dadku waxay bilaabeen inay ku hadlaan cod hoose. Caruurtii wey aamusaan markii laga hadlo “haweeneydii”. Cid wax weydiiso ma jirin—wax kastaa waxay u ekaayeen qarax sugaya dhirif.
Laakiin Axmed, oo ahaa wiil yar, ayaa bilaabay inuu si qoto dheer u eego xaaladda.
Wiilka Caqliga Badan
Axmed ma ahayn wiil xooggan. Ma ahayn mid cayil ah, ama leh hub ama halyeeynimo jidheed. Laakiin wuxuu lahaa maskax nadiif ah iyo qalbi aan leexleexan. Mar kasta oo la sheego “saaxiraddu waa halis”, isagu wuxuu odhan jiray, “Xaggee ayay halistu ka timid?”
Wuxuu bilaabay inuu indho indheeyo. Habeen walba wuxuu ku gamban jiray bustaha isagoo daaqadda ka fiirinaya cirka. Wuxuu arki jiray iftiin dooraamo leh oo ka dhacaya geedka weyn ee Buur-dhurwaa. Qof walba ka baqan jiray halkaas—laakiin Axmed wuxuu ogaa, halkaas ayey joogtaa.
Socdaalkii Halista Lahaa – Wiilkii Caqliga Badnaa
Axmed wuxuu go’aansaday inuu safar halis ah galo. Maalin subax hore ah, isagoo aan cidna ogayn, ayuu ku dhaqaaqay Buur-dhurwaa. Wuxuu watay bac yar oo uu ku rito biyo, rooti qalalan, iyo buug uu ku qoray su’aalo. Waxa uu doonayay jawaabo.
Markii uu gaaray cidhifka buurta, daruur madow ayaa dusha kaga dhacday. Cirku wuxuu noqday guduud, oo xitaa caaradii buurta waxay u muuqdeen sida meel aan laga soo laaban karin. Halkaas ayuu la kulmay—haweeneydii.
Waxay istaagtay iyadoo wadata bastoolad sixir, codkeeduna uu yahay mid la guuxayo. “Waxaad tahay wiil yar, maxaad doonaysaa?” ayay tiri iyadoo indhaha ku dhufatay.
Laakiin Axmed ma ruxmin. Wuxuu yidhi:
“Waan arkay waxaad ku hayso dadka. Waan ogahay inaadan xoog lahayn, ee aad maskaxda dadka la ciyaarayso. Anigu ma rumaysni cabsidaada.”
Haweeneydii qososhay—qosol aan caadi ahayn, mid gilgila buurta, cabsina ku reeba qalbiga.
Laakiin qosolkeedii wuxuu isku beddelay yaab markay aragtay wiilka oo istaagaya isagoo aan cabsan. Gacantiisa ayuu kor u taagay, wuxuuna akhriyay hal weedh—weedh uu ka bartay buuggii qadiimiga ahaa ee awoowgiis u reebay:
“Xaqiiqda iyo caqliga lama qariyo – sixirku wuxuu ku baaba’aa iftiinka runta.”
Dhulku wuu gariiray. Iftiinka cirka ayuu is rogay. Dhirtii buurta waxay bilaabeen inay soo toosaan. Qaylo xagga cirka ka timid ayaa saaxiraddii la tuurtay, iyada oo ku qeylineysa: “Waa suurtagal… wiil yar baa i jebiyay!”
Guusha Caqliga iyo Soo Kabashada Tuulada
Axmed wuxuu ku laabtay tuulada isagoo aan sidiisii ahayn. Dadkii oo dhami waxay istaageen jidka si ay u soo dhaweeyaan. Mar dambe ma jirin cabsi. Xoolihii waxay heleen biyo, geedihii waxay soo saareen ubaxyo aan horay loo arag.
Odayaasha tuulada waxay isugu yimaadeen shir. Midkood ayaa yidhi:
“Wiilkaan ma ahayn geesi xoog leh, laakiin wuxuu inoo muujiyay in maskaxda iyo geesinimada qalbigu ay yihiin hubka ugu xoogga badan ee aan haysano.”
Axmed wuxuu noqday astaanta caqliga ee tuulada. Carruurtii waxay bilaabeen inay wax bartaan. Dhalinyaradii waxay bilaabeen inay fahmaan muhiimadda fikirka iyo xaqiiqda. Saaxiraddu waxay ahayd tusaale laga barto—cabsi been ah oo lagu kala irdhoobo, laakiin la jebin karo.
Gabagabo: Xikmada Sheekada Wiilkii Caqliga Badnaa
Sheekadan waxa ay inoo sheegaysaa dhowr arrimood:
- Cabsida mararka qaar waa khiyaano la qaatay – dadku waxay ka baqaan wax aysan si dhab ah u fahmin.
- Caqliga iyo fahamka ayaa ka xoog badan xoog jireed – qofka leh maskax feejigan wuxuu jebin karaa awood kasta oo been ku dhisan.
- Qof walba wuu wax ka beddeli karaa xaaladda haddii uu u istaago runta iyo dulqaadka.
Axmed wuxuu tusaale u yahay jiil walba. Ma ahayn nin xoog leh ama hub wata, laakiin wuxuu ahaa nin fahmay meesha laga jebin karo cabsida. Waxaan u baahan nahay Axmedyo badan—dad maskax leh, fahamsan, aan la cabsi gelin karin.
Soo arag Courses keena
